Σάββατο 27 Φεβρουαρίου 2010

ΑΝ ΟΙ ΓΕΡΜΑΝΟΙ ΑΝΟΙΞΟΥΝ ΤΟ ΣΤΟΜΑ ΤΟΥΣ.

Παρακολουθώ αυτές τις μέρες ειδήσεις και σχόλια από συγκεκριμένα περιοδικά ειδικά στη Γερμανία που έχουν ενοχλήσει το πανελλήνιο και με το δίκιο μας η αγανάκτηση. Γιατί αδικούν μια χώρα, ένα λαό που τους συγχώρεσε για τα φοβερά τους εγκλήματα που διέπραξαν ένστολοι Γερμανοί στη διάρκεια της κατοχής.

Οσο και να φαίνεται απλό ζήτημα και να το περιορίζουμε στην επιπολαιότητα κάποιου δημοσιογράφου, γινόμαστε εμείς επιπόλαιοι αν δεν καταλάβουμε τη σκοπιμότητα που μεθοδεύουν και σε τι αποσκοπούν και τι κρύβεται πίσω από αυτά τα δημοσιεύματα.

Ενα σίγουρο είναι οι πολεμικές αποζημιώσεις. Μετά την ένωση των δύο Γερμανιών με πρωτεύουσα το Βερολίνο δεν ισχύει ο ισχυρισμός ότι η ευθύνη μοιράζεται και θα ακολουθήσουν ειδικές αποφάσεις, αρχής γενομένης από ιταλικό δικαστήριο. Επεται συνέχεια και σε άλλες χώρες που θα συσωρευτούν. Τα εγκλήματα αυτά δεν παραγράφονται , θέλω όμως να υπενθυμίσω στους Γερμανούς τι είχε προτείνει ο άγγλος στρατηγός Μοντγκόμερυ για τη μεταπολεμική Γερμανία και αυτό έπρεπε να έχει γίνει. Να γινόταν αγροτική χώρα και η βαρειά βιομηχανία να αναπτυχθεί στις χώρες που πολέμησαν ενάντια στον άξονα.

Ο εφυής στρατηγός θα δικαιωθεί στο διάβα του εικοστού πρώτου αιώνα. Η ιστορία τον περιμένει να τον δικαιώσει. Θα τον υμνεί για σοφό στρατηγό. Προσέξετε, σχόλιο ότι είχαμε περισσότερους νεκρούς στον εμφύλιο είναι εκ του πονηρού. Ισως θελήσουν να το συνδέσουν ότι μας βοήθησαν στην κατοχή να αντιμετωπίσουμε τον κοινό εχθρό τους κομουνιστοσυμορίτες και να μας ζητήσουν να τους πληρώσουμε τα όπλα που άφησαν στους συνεργάτες τους για να αντιμετωπίσουν τους συμμορίτες, όταν απεχώρησαν από την Ελλάδα, όπερ και εγένετο.

Προσέξτε ήρθε η ώρα να ειπωθούν αλήθειες. Οι γερμανοί κρατούν αρχεία με ονόματα και διευθύνσεις των συνεργατών τους στη διάρκεια της κατοχής. Αν φρεσκάρουν τις μνήμες κλάψε με μάνα κλάψε με μια νύχτα με φεγγάρι. Η Ελλάδα θα υποστεί ανεπανόρθωτη ηθική κατάπτωση και μακάρι να βγω ψεύτης για όλα.

Τετάρτη 17 Φεβρουαρίου 2010

ΤΑ ΚΟΠΡΟΣΚΥΛΑ ΤΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ

Εκτός από τον κόπρο του Αυγεία έχουμε και τα κοπρόσκυλα. Ο κόπρος του Αυγεία είναι γνωστός από τους άθλους του Ηρακλή. Τώρα για τα κοπρόσκυλα δεν γνωρίζω εάν υπάρχει τρόπος να εντοπιστούν. Που ακριβώς κοπροσκυλάνε και να ταξινομηθούν. Και αν είναι δυνατόν να τους κατατάξουμε σε πόστα.

Καθένας από εμάς θα έχει έρθει σε γνωριμία με τέτοιου είδους κοπρόσκυλο και συνηθίζεται να λέει κάποιος «είχα πάει να βγάλω τα χαρτιά για κάποιο πιστοποιητικό αλλά έπεσα επάνω σ΄ενα κοπρόσκυλο και μου έβγαλε τη πίστη». Και σε πολλές περιπτώσεις να έχει και συνέχεια. «Εάν δεν έπεφτε το παραδάκι εκεί θα ήμουν ακόμα».


Μη μου πείτε ότι υπερβάλω γιατί θα εκτεθείτε και όχι άδικα. Θα εκτεθείτε γιατί θα δείξετε άγνοια ανεπίτρεπτη ή και ύποπτη αφού αυτό που εκθέτω είναι γνωστό στους πάντες.

Λοιπόν για να μην μακρηγορούμε, κοπρόσκυλο θα πει καθεστώς. Αυτός θα πρέπει να είναι ο τίτλος. Όπως λέμε σοσιαλισμός, δημοκρατία, κομουνισμός, φασισμός έτσι θα πρέπει να λέμε και κοπροσκυλιασμός. Έχει την ιστορία του αυτό το καθεστώς και μην σοκάρεστε από το τίτλο. Το κοπρόσκυλο έχει μελετηθεί και φτιάχτηκε για να εξυπηρετεί το καθεστώς. Εδώ τίθεται το ερώτημα, ποιο καθεστώς? Μην ψάχνεστε είναι απλό. Αυτό που ζούμε. Το κοπρόσκυλο είναι δημιούργημα μιας σπουδής του στερεώματος του καθεστώτος, είναι η μονιμότητα του δημοσίου υπαλλήλου. Για να φτάσεις εκεί πρέπει να περάσεις από σαράντα κύματα και το βασικότερο πρέπει να είσαι εθνικόφρων. Ελέγχεσαι για την αποτελεσματικότητα και κατατάσσεσαι βαθμολογικά στη κλίμακα των κοπρόσκυλων.


Η δημιουργία της μονιμότητας είναι ιδέα ευφυή πολιτικού άνδρα του Λευτέρη Βενιζέλου. Εδώ αποδεικνύεται ότι η εφυία και η εξυπνάδα καμιά φορά έχουν αντίθετα αποτελέσματα και πολύ περισσότερο εάν αυτό που δημιουργείς δεν εφαρμοστεί σωστά. Ακόμα και ο νόμος 509 έργο του ιδίου ανδρός χρησιμοποιήθηκε κατά διαστήματα εις βάρος της δημοκρατίας με οδυνηρά αποτελέσματα. Τώρα για την μονιμότητα των δημοσίων υπαλλήλων για να είχε σωστά αποτελέσματα έπρεπε να εφαρμοστεί ελαφρά βελτιωμένος. Ως προς την κλοπή δημοσίου χρήματος και οτιδήποτε επιζήμιο εις βάρος του δημοσίου βίου.

Το κοπρόσκυλο πολλαπλασιάζεται. Όλοι έχουμε την ανοχή μας που τελικά μετατρέπεται σε ενοχή. Θα κλείσω με μια θύμηση που είχε οδυνηρό αποτέλεσμα.


Όταν γεννήθηκε η κόρη μου το 1961 άρχισα να έχω δούνε και λαβείν με το ληξιαρχείο. Ήταν σε κάποιο σημείο της Μητροπόλεως. Όταν έφτασα εκεί με τα χαρτιά στο χέρι για να δηλώσω τον ερχομό της βρέθηκα σε μια ουρά αναμονής. Εκεί περιφερόταν ένας τύπος και μας έλεγε με κάποιο ποσό θα μας εξυπηρετήσει και θα μας απαλλάξει από τη ταλαιπωρία Έπαιρνε ότι στοιχείο χρειαζόταν για να κάνει τη δήλωση και μας έλεγε περάστε αύριο ή όποτε διευκολύνεστε να πάρετε το πιστοποιητικό σας.

Έχουν περάσει αρκετοί μήνες, βρίσκομαι στο Σύνταγμα και ακούγεται μεγάλη φασαρία. Ο κόσμος ανάστατος ζητά να μάθει τι έγινε. Πληροφορούμεθα ότι σκοτώσανε το ληξίαρχο. Έτος 1961. Μάθαμε ότι το όργανο της τάξης που ήταν εντεταλμένο για τη τάξη σε διαπληκτισμό με τον ληξίαρχο και ισχυριζόμενος ότι τον προσέβαλε τον εκτελεί με το υπηρεσιακό του περίστροφο εν ψυχρώ, κατά τον τύπο της εποχής. Η περιέργειά μου με οδηγεί χωρίς σοβαρό λόγο στο ληξιαρχείο αφού έχει παρέλθει κάποιο διάστημα, δύο βδομάδων, για να διαπιστώσω το κλίμα που επικρατεί. Η υπάλληλος θυμάμαι και το όνομά της αλλά δεν χρειάζεται να το αναφέρουμε, δίνει το πιστοποιητικό που ζητάς σε χρόνο μηδέν. Ούτε άνθρωπος υπήρχε σε αναμονή, ούτε ο τύπος που διευκόλυνε το κόσμο με αμοιβή.

Αυθόρμητα βρήκε από μέσα μου και εκφράστηκα για την ανάπαυση της ψυχής του ληξιάρχου και για τη συγχώρεση του οργάνου της τάξεως που επέβαλε την τάξη τελικά θυσιάζοντας την ελευθερία του.


Θα μου πείτε, τι ζητάς βρε γέροντα, να μιμηθούμε αυτή τη πράξη με αυτό το τρόπο? Σε πολλές περιπτώσεις ίσως επιβάλλεται, όταν βρίσκεσαι π.χ. σε πρόβλημα ζωής ή θανάτου για τον εαυτό σου ή για προσφιλές σου πρόσωπο και όχι μόνο αλλά και για όλους όσους αντιμετωπίζουν το ίδιο πρόβλημα. Όταν ο χειρούργος ενός κρατικού νοσοκομείου σου λέει εν ψυχρώ θέλω αυτό το ποσό για να σε χειρουργήσω και το φοβερότερο όταν προσπαθείς να του εξηγήσεις ότι δεν έχεις τη δυνατότητα και καίγεσαι κι αυτός σφυρίζει αδιάφορα, τον σέβομαι μεν σαν επιστήμονα αλλά τον φτύνω σαν άνθρωπο και εδώ φτάνουμε στη κακή χρήση του μυαλού και της επιστήμης.


Ναι χρειάζεται να γίνει χρήση όχι συγχρόνου όπλου όμως όπως το περίστροφο του οργάνου της τάξεως, χρειάζεται καριοφίλι του εικοσιένα σύμβολο της επανάστασης με μπαρούτι δημητσάνικο ή κουμπούρα διμούτσουνη για διευκόλυνση του όπου δεν πίπτει γνώση πίπτει ράβδος όπως μας έλεγε κι ο δάσκαλος μας.

Δευτέρα 1 Φεβρουαρίου 2010

ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΡΟΕΔΡΟ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ

Στις δημοκρατικές χώρες η Βουλή εκλέγεται από το λαό και η Βουλή εκλέγει τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Και πρέπει να αισθάνεται περήφανος ο πολίτης κάθε χώρας για αυτό το θεσμό. Πολύ περισσότερο εμείς σαν έλληνες που βρισκόμαστε στη χώρα όπου άνθισε ο χρυσούς αιώνας του Περικλέως.

Σεβαστέ μου Πρόεδρε έχεις συναντηθεί πολλές φορές με την ιστορία σε πολύ κρίσιμες στιγμές και έδωσες δείγματα αρετής και τόλμης για την Ελλάδα. Γι΄αυτό η Βουλή σε τιμά με ψήφο εμπιστοσύνης στην πλειοψηφία της. Δέξου από ένα ταπεινό αητόπουλο 80 χρονών τις πιο θερμές και ειλικρινείς μου ευχές να φέρεις εις πέρας το δύσκολο έργο που επωμίζεσαι. Εγώ είμαι βέβαιος για αυτό.

Είναι η στιγμή να ξεδιπλωθεί η αφοβία, όπως ακριβώς μας την προβάλει στο άξιον εστί ο μεγάλος μας ποιητής. Τα συσσωρευμένα προβλήματα στην ανθρωπότητα που μας επηρεάζουν και αυξάνουν τις ανησυχίες μας απαιτούν ειλικρινή ενημέρωση.
Ο έλληνας σφυρηλατημένος με αγώνες και θυσίες που του επιβάλλει η ιστορία του, αξίζει μια ειλικρινή ενημέρωση με σοβαρότητα που απαιτεί η στιγμή. Και είμαι βέβαιος ότι θα δώσει το παρόν στο κάλεσμα.

Εμείς που βρισκόμαστε στο τέλος της ζωής μας, είμαστε γνώστες των μεγάλων συμφορών που γνωρίσαμε και θυμόμαστε, και είμαστε βέβαιοι ότι είναι πάντα ίδιος ο λαός. Είναι ο ίδιος λαός που προέρχεται από τα βάθη των αιώνων και έδωσε πολλά χρήσιμα διδάγματα και διορθώνοντας τις αδεξιότητες στο διάβα του θα προχωρά στη προκαθορισμένη πορεία του.

Σεβαστέ μου Πρόεδρε, είσαι Πρόεδρος όλων των προέδρων του κόσμου, ασφαλώς εκείνων που εκλέγονται από τον λαό, και πρέπει να υπενθυμίσουμε όχι μόνο στο λαό μας αλλά πολύ περισσότερο στους Προέδρους της ανθρωπότητας τα διδάγματα για τη καλύτερη εφαρμογή της δημοκρατίας, αρχίζοντας από μια ελάχιστη μνεία του Αριστοτέλη που συμπεριλαμβάνει την εποχή μας, «άριστο πολίτευμα είναι εκείνο όπου ο κάθε πολίτης μπορεί να ζει άνετα, εξασφαλισμένος ο ίδιος και η οικογένειά του», να συνεχίσουμε με το Περικλή «να μην υποφέρει κάποιος τη φτώχεια είναι κακό αλλά να μην μπορεί να την αποτινάξει με την εργασία του είναι κάτι χειρότερο», ακόμα κάτι από Αριστοτέλη «οι σωστοί νόμοι πρέπει να προβλέπουν όλες σχεδόν τις δυνατές περιπτώσεις αφήνοντας όσο το δυνατόν μικρότερη ευχέρεια στην κρίση των εφαρμοστών τους», αξίζει να θυμηθούμε τον Θουκυδίδη που λέει «το να έχεις τους χειρότερους νόμους αλλά να τους εφαρμόζεις σταθερά είναι πολύ ανώτερο από εκείνους που διαθέτουν καλύτερους μεν αλλά δεν εφαρμόζονται». Και τελειώνω με τον Πολύβιο , στη φράση του που πρέπει να σταθούμε με τη δέουσα προσοχή , μας διδάσκει και μας υπενθυμίζει ότι, «από την ιστορία μαθαίνουμε πως τίποτα δεν γίνεται τυχαία αλλά όλα έχουν τις αιτίες τους».

Εξετάζοντας την ιστορία , κατά το δυνατό, διαπιστώνουμε ότι η ανθρωπότητα δεν μπόρεσε ποτέ να εφαρμόσει σωστά τους νόμους που με καλή πρόθεση δημιούργησε, εξ΄ου και το ρητό –δάσκαλε που δίδασκες και νόμους δεν εκράτεις-. Από την Κοινωνία των Εθνών περάσαμε στον Οργανισμό των Ηνωμένων Εθνών, φορτωμένοι με ατέλειωτους πολέμους και φτάνοντας στην οικονομική κρίση.

Κύριε Πρόεδρε, ας τα βάλουμε όλα σε αναμονή ακόμα και τον πόλεμο και ας μην έρθει ποτέ, εμείς όμως ας είμαστε έτοιμοι για παν ενδεχόμενο. Ο καπιταλισμός χωρίς πόλεμο δυσκολεύεται να επιζήσει και κατά τη κρίση μου αυτή τη διέξοδο έχει. Τον πόλεμο που προκαλεί με διάφορες δικαιολογίες και προσχήματα. Πότε Κορέα, πότε Βιετνάμ, πότε Κούβα, πότε Αίγυπτος, πότε Γιουγκοσλαβία, πότε Ιράκ, πότε Παλαιστίνη. Και τώρα η δόξα τους έφτασε στη Ταϊβάν. Το θράσος τους ξεπέρασε κάθε όριο.

Τώρα όσο ποτέ άλλοτε επιβάλλονται οι σωστές επιλογές μας. Ο ισχυρός δεν έχει πάντα δίκιο . Να πάρουμε θέση ξεκάθαρη, να υπερασπιστούμε και να συμπλεύσουμε με το δίκιο. Το σήμα της ειρήνης που κρατά ο Λαμπράκης και το προβάλλει στα στιβαρά του χέρια, ξεκινώντας από την τύμβο του Μαραθώνα και ακολουθώντας τη μαραθώνια πορεία του, το «ευ αγωνίζεστε» σ’αυτά τα χαλεπά χρόνια υπάρχει ανάγκη να τον μιμηθούμε και παραγκωνίζοντας οτιδήποτε άλλο, πρέπει να αγωνιστούμε για την ειρήνη. Αξίζει να την έχουμε. Όλοι οι λαοί του κόσμου τη θέλουν, την αναζητούν και είναι έτοιμοι να αγωνιστούν για το πολύτιμο αγαθό, για την ειρήνη. Είναι γνωστό ποιος δημιουργεί και έχει συμφέρον να χρησιμοποιήσει τον πόλεμο σαν μέσο. Είναι οι σκοταδιστές που αναφέρονται και εντοπίζονται με ευτελείς θεωρίες, που επιμένουν και απαιτούν να τις εφαρμόσουν στις σύγχρονες κοινωνίες.

Το μουσείο της Ακρόπολης ενοχλεί αυτούς που θέλουν το σκοτάδι. Τους θαμπώνει το φως. Η λάμψη που εκπέμπει και φωτίζει την ανθρωπότητα. Τους υπενθυμίζω μια λαϊκή παροιμία και να τη λάβουν πολύ σοβαρά υπόψη τους. Πολλές φορές πάει η κολοκύθα στη βρύση και μια δεν γυρίζει. Να αποφύγουν πάση θυσία να δικαιώσουν τον Χίτλερ. Σ’αυτές τις κοινωνίες έχουν θέση όλοι ακόμα.

Αυτό που ζητούν οι σκοταδιστές δεν έχει θέση στην κοιτίδα του πολιτισμού, στην κοιτίδα της δημοκρατίας. Αυτό πρέπει να διδάξουμε στις επερχόμενες γενιές και επαναλαμβάνω και εκλιπαρώ το σεβαστό Πρόεδρο, να συναντηθεί άλλη μια φορά με την ιστορία, να ξεδιπλώσει την αφοβία σαν σημαία και να την αναρτήσει στα ιερά βράχια της Ακρόπολης και να επιβληθεί να ειπωθούν αλήθειες λαξευμένες με τη σμίλη του Πραξιτέλη και αρμονικές σαν τον ήχο της φλογέρας του Πάνα. Πιστεύω στο πολιτισμόπου μπορεί να τον προσεγγίζει το ανθρώπινο μυαλό.

Και θυμουμενος τους στίχους ενός τραγουδιού, λέω κι εγώ, αχ Ελλάδα σ΄αγαπώ και μαζί σου υποφέρω.