Σάββατο 25 Σεπτεμβρίου 2010

ΜΝΗΜΟΝΕΥΟΝΤΑΣ ΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ

Καλήτερα, καλήτερα
διασκορπισμένοι οι Έλληνες
να τρέχωσι τον κόσμον,
με εξαπλωμένην χείρα
ψωμοζητούντες·

Παρά προστάτας 'νάχωμεν.

Ανδρέας Κάλβος «αι ευχαί»

Μέσα στη δίνη της οικονομικής κρίσης που μαστίζει τη χώρα μας και αναζητούμε πόρους για να καλύψουμε τα χρέη μας, εκείνο που είναι η ανεξήγητο αδράνεια της εκάστοτε μεταπολεμικής κυβέρνησης να διεκδικήσει τις πολεμικές αποζημιώσεις που δικαιούται από τη λαίλαπα που υπέστη από τη φασιστική Γερμανία. Ως γνωστόν αυτές τις αποζημιώσεις τις έχουν διεκδικήσει και τις πήρανε όλα τα κράτη με εξαίρεση την Ελλάδα.

Σε αυτή την οικονομική κρίση έχει το μερίδιό της όσα υπέστη η χώρα μας στο δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο και είναι αναγνωρισμένο γεγονός από τους διεθνείς οργανισμούς. Είναι άξιο λόγου να τεθεί το ερώτημα γιατί δεν προβάλλουμε το δίκιο μας και γιατί δεν διεκδικούμε αυτό που μας ανήκει.

Συζητώντας με ένα γνωστό μου που είχαμε βρεθεί μαζί στη κατοχή στο ίδιο καραούλι, (αυτός τα κατάφερε να σπουδάσει σε αντίθεση με μένα που έμεινα μια ζωή οδηγός) αυτός ο σπουδαγμένος λοιπόν προσπάθησε να μου εξηγήσει τι έχει συμβεί και δεν τολμούν να διεκδικήσουν κάτι που είναι λογικό και αυτονόητο όπως οι πολεμικές αποζημιώσεις.

Τα πράγματα δεν είναι απλά όπως φαίνονται. Πίσω από τις πολεμικές αποζημιώσεις κρύβεται ένας ολόκληρος κόσμος που αρχίζει από τον Συνταγματάρχη Διονύσιο Παπαδόγκονα τον ιδρυτή των ταγμάτων ασφαλείας στη Πελοπόννησο και φτάνει στα υψηλότερα κλιμάκια της ιεραρχίας πολιτικών, στρατιωτικών, διπλωματικών και εκκλησιαστικών κύκλων.

Στις 29/9/1944 έξω από τη Μπαλέτα Αρκαδίας έγινε μια ιστορική συνάντηση που αναφέρεται και στο α΄ τόμο του Ηλία Παπαστεριόπουλου «ο Μωριάς στα όπλα» σελ.297

Το απόσπασμα από το βιβλίο :

«Στη συνάντηση ήταν ο Παπαδόγκωνας, ο Υπουργός της κυβέρνησης εθνικής ενότητας Π.Κανελόπουλος, ο Συνταγματάρχης του ΕΛΑΣ Σπ.Τσικλητήρας, ο Σμήναρχος Βέλος, ο άγγλος Παρκελ κι ο καπετάνιος του 11ου εφεδρικού ΕΛΑΣ Α.Παπαγεωργίου. Σκοπός ήταν η αναίμακτη παράδοση της Τριπόλεως. Ο Παπαδόγκωνας είχε εκπληρώσει την αποστολή που του είχαν αναθέσει. Και τον εγκατέλειψαν. Αυτό το είχε καλά αντιληφθεί και ο ίδιος.

Στις συζητήσεις είπε

«εύχομαι να φθάσει η μέρα της απολογίας μου δια να δηλώσω τις πταίει και πόσον κατεπατήθην ο έντιμος στρατιώτης Παπδόγκωνας. Εξ΄ολων των σημείων, τολμώ να το πω από τους πολιτικούς και στρατιωτικούς κύκλους Αθηνών, Καίρου και περί τον Βασιλέα είχαμε συνεχώς την ενθάρρυνση ότι η αποστολή μας είναι πατριωτική να προβαίνομεν αδιστάκτως εις την εκτέλεση του υψίστου πατριωτικού έργου εναντίον της απειλής του κομουνισμού. Δεν μπορώ αυτή τη στιγμή να αναφέρω και το όνομα του ατόμου το οποίο υπήρξε σύνεδσμός μας. Κατά τη στιγμή της δίκης μου θα μιλήσω ανοιχτά για να μάθει ο κόσμος την αλήθεια…»

(Από τα πρακτικά της συζητήσεως όπως τα κράτησε ο Α.Παπαγεωργίου. Εαμική πηγή).

Ο Παπαδόγκωνας μεταφέρθηκε στην Αθήνα σαν δοσίλογος, κρατούμενος της κυβέρνησης εθνικής ενότητας. Επρόκειτο να μιλήσει ανοιχτά για να μάθει ο κόσμος όλη την αλήθεια και να κατονομάσει τα πρόσωπα που ώθησαν το έργο του, ένα έγο που ίσως μετά τι δίκη του να τον έφερνε στο εκτελεστικό απόσπασμα. Ενώ τα πρόσωπα που τον ωθούσαν ήταν ίσως Υπουργοί ή και κάτι πιο πάνω. Αλλά…

«Κατά τη διάρκεια του κομουνιστικού κινήματος το Δεκέμβρη του 1944 μια αδέσποτη σφαίρα έπληξε τον συνταγματάρχη Παπαδόγκωνα και έπεσε νεκρός…»

(Αντιεαμική πηγή)

Και τίθεται το ερώτημα ποιος δολοφόνησε τον συνταγματάρχη Παπαδόγκωνα? Ποιοι είχαν συμφέρον να τον δολοφονήσουν για να του κλείσουν το στόμα να μη μιλήσει ανοιχτά, για να μη μάθει όλος ο κόσμος την αλήθεια?

Ο Παπαδόγκωνας δεν ήταν ένα άτομο. Ήταν ένας κόσμος ολόκληρος που επέζησε ενώ εκείνος δολοφονήθηκε. Που τον δολοφόνησαν για να επιζήσει εκείνος.

Κι έρχεται η στιγμή να μου επισημάνει ο αγαπητός μου γραμματιζούμενος συναγωνιστής και να μου κοστολογήσει τον εξοπλισμό που άφησαν οι Γερμανοί στα τάγματα ασφαλείας για την αντιμετώπιση του κοινού εχθρού, της κομουνιστικής απειλής. Σ΄αυτό τον εξοπλισμό είχαν συναινέσει και οι αγγλικές αποστολές.

Αντί για πολεμικές αποζημιώσεις μας χρέωσαν αυτόν τον εξοπλισμό , γνωστό πως χρησιμοποιήθηκε, και ποιους αντιμετώπισε και ποιοι βραβεύτηκαν με αυτά τα όπλα και πόσα στήθη γέμισαν παράσημα.