Παρασκευή 29 Οκτωβρίου 2010

ΚΑΙΑΔΑΣ

Απευθυνόμενος σε κάθε συνταξιούχο, κάθε πάσχοντα, ζητάει θυσίες ο ευτραφής Αντιπρόεδρος τςη Σοσιαλιστικής Κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, που Πρόεδρος της είναι ο Πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς, που αντιπροσωπεύει όλες τις καταπιεζόμενες τάξεις με πρωτεύον μέλημα την εργατική τάξη, που μετά την κατάρρευση του υπαρκτού σοσιαλισμού ταιριάζει απόλυτα με τη λαϊκή παροιμία μετά χριστό προφήτης γάϊδαρος.

Εκτός εάν ο ευτραφής αντιπρόεδρος είναι λάτρης της αρχαίας Σπάρτης, που δυσκολευόμαστε να το πιστέψουμε γιατί εκ πρώτης όψεως δεν φαίνεται να ασκείται με μέλανα ζωμόν και να ξεκουράζεται στη ψάθα. Γι΄αυτό και δεν μπορεί να επιλέγει ένα κομμάτι ιστορίας της αρχαίας Σπάρτης και να αγνοεί όλα τα άλλα.

Με υποχρεώνεται λοιπόν να σας θυμήσω τα σημαντικότερα, εκτός από τον Καιάδα που εισηγείστε να ρίξετε τους συνταξιούχους και κάθε πάσχοντα. Θυμάστε τι έγινε με το Παυσανία. Σας υπενθυμίζω λοιπόν πως τον τιμωρήσαν οι Σπαρτιάτες. Κλείστηκε μέσα στο Ναό για να έχει άσυλο, να μην μπορούν να μπουν να τον συλάβουν και να τον τιμωρήσουν σαν προδότη της πατρίδας. Αφού δεν είχαν το δικαίωμα να τον συλάβουν στο Ναό, χτίσανε όλα τα ανοίγματα του ναού και τον άφησαν να πεθάνει χωρίς νερό και τροφή.

Καταλαβαίνετε κύριε Αντιπρόεδρε της σοσιαλιστικής κυβέρνησης πως τερμάτησε τη ζωή του. Ας αφήσουμε τη φαντασία μας να τρέξει. Να μπορούσαμε εμείς οι υποψήφιοι του Καιάδα αυτό που υπέστη ο Παυσανίας να το επαναλάβουμε στο Ναό της Βουλής. Καλώ λοιπόν όλους τους συνταξιούχους να χτίσουμε τις πόρτες και τα παράθυρα με τα σώματά μας. Και θέλω να υπενθυμίσω σε πολλούς και όχι μόνο στο Πάγκαλο, ότι αυτούς που τιμωρείτε με διάφορα προσχήματα και τους αφαιρείτε ότι μπορείτε ώστε να τους στείλετε πιο γρήγορα στο τάφο, αυτοί έχουν χτίσει την Αθήνα και όχι μόνο. Αυτούς που εντοπίζει ο ποιητής λέγοντας για μια μπουκιά κι ένα ποτήρι και δόξα το Θεό.

Θυμάμαι κύριε Πάγκαλε σε ένα υπόγειο της οδού Δώρου στην Ομόνοια που ήταν ελληνικό ταβερνείο και μαγείρευε πλατάρια, τα πλατάρια είναι τα φτερά από τα κοτόπουλα, σας το κάνω γνωστό για να το λέτε στους νεώτερους που ίσως τα αγνοούνε, το έτος 1950 που έχει λήξει ο εμφύλιος σε αυτό το υπόγειο ταβερνάκι μαζευόντουσαν όλοι οι οικοδόμοι να φάνε πλατάρια.

Εκεί έσμιγε ο ελασίτης με το ταγματασφαλίτη, έσμιγε ο ήρωας του Γράμμου με τον αντάρτη του δημοκρατικού στρατού. Ηταν η κοινή μοίρα του εργάτή, του οικοδόμου, και κάθε εργαζόμενου. Ολοι αυτοί ήταν μηδενός εξαιρουμένου γεμάτοι Ελλάδα και πατριωτισμό ασχέτως εάν βρεθήκανε στις συγκυρίες του πολέμου σε λάθος ή σωστό καραούλι. Ολοι τώρα γνωρίζουμε τι σκαρώσανε και τι σκαρώνουν εις βάρος κάθε εργαζόμενου.

Τώρα τούτοι εδώ δεν έχουν κανέναν από εμάς ανάγκη ούτε καν παρακολουθούν τα φρονήματά μας, αυτό που τους ενδιαφέρει είναι όσο πιο γρήγορα μπορούν να μας ρίξουν στο Καιάδα αφού ερεύνησαν πολυτελείς βίλες, πισίνες, πολυτελή σκάφη και αυτοκίνητα και διαπίστωσαν ότι όλα ήταν δικά τους ξαναγύρισαν στους συνταξιούχους .

Προσέξτε όλοι εσείς που κυβερνάτε με αυτά σας τα τερτίπια μη γυρίσετε πάλι τον εργάτη να τραγουδήσει "ντροπή στον εργάτη στο σκάβο ντροπή στο αίμα αν δε πνίξει μια τέτοια ντροπή".