Πέμπτη 2 Δεκεμβρίου 2010

ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 1944

4 Δεκέμβρη 1944. Το 11 Σύνταγμα Αρκαδίας του ΕΛΑΣ που υπηρετούσα βρίσκεται στο Αργος. Κτυπά συναγερμός και ο λοχαγός μας μας ενημερώνει ότι στην Αθήνα έχουμε σοβαρά επεισόδια. Στην ενημέρωση που μας κάνει μας πληροφορεί ότι σε μια ειρηνική διαδήλωση που πραγματοποιούσε ο λαός της Αθήνας, δέχτηκε βάναυση και ύπουλη δολοφονική επίθεση από δοσίλογους και ασφαλίτες και την ευθύνη την ανέλαβε ο Γεώργιος Παπανδρέου.

Και συνεχίζει. Εχουμε λάβει διαταγή να μετακινηθούμε στην Αθήνα να υπερασπιστούμε τον αδούλωτο λαό μας. Συναγωνιστές έχουμε εκατοντάδες νεκρούς και τραυματίες. Μια δυνατή φωνή σαν να έβγαινε από ένα στόμα από τους 300 αντάρτες του λόχου μας ακούστηκε, όπως φωνάζαμε στ διάρκεια της κατοχής "θάνατος στο φασισμό".

Ηρθαν φορτηγά αυτοκίνητα και ξεκινήσαμε για την Αθήνα. Στο Αργος στάθμευε μια ολιγάριθμη δύναμη εγγλέζων που μετακινούνταν κι αυτοί προς Αθήνα, μας προσπέρασαν και μας χαιρέτησαν με το συνηθισμένο τους χαιρετισμό. Φτάσαμε στο Περιστέρι νύχτα. Εριχνε βροχή δυνατή και ήμασταν μούσκεμα. Χωρίς χρονοτριβή πλαισιοθήκαμε κάθε ομάδα από έναν έφεδρο ελασίτη αθηναίο με ένα διακριτικό περιβραχιόνιο στο αριστερό χέρι.

Μας οδήγησαν και μας τοποθέτησαν σε διάφορα πόστα. Η δική μου διμοιρία βρέθηκε Ζαϊμη και Στουρνάρη. Η μάχη της Αθήνας όπως εμείς τη λέγαμε, είχε τα γνωστά αποτελέσματα με την ανεκδιήγητη συμφωνία της Βάρκιζας.

Η Κύπρος υπό κατοχή, αφού προηγήθηκαν κρεμάλες από τους άγγλους αποικιοκράτες, Καραολής και Δημητρίου, ο Μακάριος εξόριστος, ο Γρίβας έγινε στρατηγός, το δεξί χέρι του δολοφόνου Σκόμπυ στα δεκεμβριανά και όχι μόνο, η υφαλοκρηπίδα μας να αμφισβητείται, η μακεδονία μας να αμφισβητείται και να μην χάνουμε την ευκαιρία να εγκωμιάζουμε τον αυτοαποκαλούμενο πατέρα της Δημοκρατίας που της γάμησε τη μάνα και που πέθανε στη τυρανία που δημιούργησε ο ίδιος με το πρόσχημα ότι έτσι μας έσωζε από το κομουνισμό.

Ε όχι, δεν πείθομαι. Αγανακτώ. Τώρα που μπορούμε να δούμε και να κρίνουμε σωστά και να διδαχτούμε προς αποφυγή επανάληψης των γεγονότων έστω και με άλλη μορφή, δηλαδή τις βλαβερές πολιτικές για την Ελλάδα, είναι καιρός να σταματήσουμε να πληρώνουμε τζερεμέδες από μωρόδοξους και επικίνδυνους τυχοδιώκτες.

Σε αυτό το κυκεώνα των συμφωνιών του μνημονίου θα χρησιμοποιήσω τη ρήση του Πολύβιου, "από την ιστορία μαθαίνουμε πως τίποτα δεν γίνεται τυχαία αλλά όλα έχουν τις αιτίες τους" Και θέλω να θέσω ένα ερώτημα, εάν δεν είχε καταρρεύσει ο υπαρκτός σοσιαλισμός τι είδους μνημόνιο θα είχαμε?

Βρισκόμαστε στην εποχή των μεταλλαγών και επομένως το σχέδιο Μάρσαλ μετατράπηκε σε μνημόνιο και δια μέσου αυτού , μια και απειλή του κομουνισμού δεν υπάρχει πλέον, μας ζητάνε να τους δώσουμε πίσω το χρήμα που μας έδωσαν για να αντιμετωπίσουμε το κομμουνιστικό κίνδυνο. Τώρα τέτοια απειλή δεν υπάρχει, πρέπει να τους επιστρέψουμε τα εκατομύρια δολλάρια που μας δώσανε.

Ο ελληνικός λαός θα κληθεί να τους τα δώσει. Που είναι τα ονόματα και οι διευθύνσεις που διοχετεύτηκε ο πακτωλός δολλαρίων του σχεδίου Μάρσαλ , οι πολεμικές αποζημιώσεις, οι παγωμένες πιστώσεις, οι αυτοδημιούργητοι εφοπλιστές που κατοικοεδρεύουν στο Λονδίνο ?

Ο Περισσός γνωρίζει λεπτομέρειες. Ολως περιέργως σωπαίνει επαναλαμβάνοντας το γνωστό τροπάριο για τα χωρίς όνομα ξένα μονοπώλεια που ρουφάνε το αίμα του λαού, αποφεύγοντας να εκθέσει οτιδήποτε σχετίζεται με ονόματα και διευθύνσεις. Τους συμβουλεύω να ρίξουν μια ματιά πάλι στα αρχεία και στα άρθρα του ριζοσπάστη για να πληροφορηθούν για γεγονότα του τότε που συνδέονται απόλυτα με το σήμερα. Και σας συμβουλεύω με το δικαίωμα που αντλώ από τα γεράματά μου να φέρετε στη Βουλή και όχι μόνο αλλά και στο πεζοδρόμιο το καυτό θέμα των πολεμικών αποζημιώσεων, πιέζοντας και επιμένοντας στο δίκαιο αίτημα.

Μόνο έτσι θα σπάσει ο οχετός και όλες οι ραδιουργίες της κατοχής και των δεκεμβριανών θα βγουν στην επιφάνεια υποχρεώνοντας τους νεο-ναζί να απολογηθούν.