ΡΕ ΠΟΥ ΤΑ ΒΡΗΚΕ

Το τίτλο του κειμένου τον παίρνω από ένα χρονογράφημα του αείμνηστου Ψαθά που έγραφε τότε στην εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ. Ρε που τα βρήκε που τα βρήκε και απάντηση δεν έπαιρνε στο ερώτημά του.

Βρισκόμαστε στην πρώτη δεκαετία του 21^ου αιώνα και όλα γύρω μας φαίνονται ξεθωριασμένα. Ότι κληρονομήσαμε από τον περασμένο αιώνα ζητά λύσεις και έχει το στίγμα του επείγον. Δεν είναι ώρα να γίνουν συγκρίσεις, εάν όμως δεχτούμε ότι η καλή μέρα από το πρωί φαίνεται, θα καταβληθούμε από μελαγχολία για το τι μέλει γενέσθαι.

Αυτό που τρομάζει τον καθένα μας είναι η ανεργία και θέλουν να την τοποθετήσουν ότι έχει διακυμάνσεις. Έτσι αποφεύγουν το σωστό μέγεθος σε ανέργους. Οι άνεργοι είναι συνυφασμένοι με την ελεύθερη αγορά που είναι επιφορτισμένη με ανεξέλεγκτες κλοπές και καταχρήσεις. Κάτι που δεν μπορούσε να το προβλέψει ούτε ο Μαρξ που εντοπίζει την υπεραξία και συμπληρώνει το κεφάλαιο.

Εδώ η ελεύθερη αγορά έχει ξεπεράσει κάθε όριο λογικής. Γίνεται λαβύρινθος και αναζητούμε το νήμα της Αριάδνης για να βρεθούμε στην έξοδο. Ένα που πρέπει να αναζητήσουμε είναι ο ηγέτης. Ο περασμένος αιώνας δεν μας άφησε κληρονόμο σε κανέναν τομέα, ούτε ιδεολογικό ούτε πολιτικό, ούτε οικονομικό. Εγώ δεν μπορώ να απαντήσω με σαφήνεια εάν ο ηγέτης γεννιέται ή φτιάχνεται στο διάβα της ζωής.

Αυτό που πιστεύω είναι ότι πρέπει να υπάρχουν πολύ σοβαρά προβλήματα και να δημιουργούνται συνθήκες για ακραίες λύσεις ακόμα και επαναστάσεις κι εκεί αναδεικνύεται ο ηγέτης. Πλαισιωμένος με συνθήματα που δίνονται στο λαό και τα κάνει σημαία.

Είναι γνωστό το σύνθημα που προβλήθηκε από τον Μαρξ και το έκανε επανάσταση ο Λένιν. Προλετάριοι όλου του κόσμου ενωθείτε. Χωρίς να παραλείπουμε τον Χίτλερ με την άρια φυλή.

Πολλά συνθήματα ακούστηκαν σε μεγάλη ένταση και επέφεραν λύσεις σε μεγάλα προβλήματα. Εμείς δεν αναζητούμε λοιπόν μόνο ηγέτη , αλλά θέλουμε να συνοδεύεται από συνθήματα και όπως όλα δείχνουν, έχουν στερέψει οι πηγές.

Αυτό που μας έχει μείνει είναι ο πατριωτισμός των ελλήνων και επειδή σε κάθε εποχή υπάρχουν συγκεκριμένα προβλήματα, θα πρέπει ο πατριωτισμός να προσαρμόζεται ανάλογα. Στη προκειμένη περίπτωση πρέπει να δοθούν ορισμένες εξηγήσεις για τη κατάντια που έχει η χώρα μας . Η φράση κατάντια τα συμπεριλαμβάνει όλα μέσα και πρέπει να καταγγείλουμε θεούς και δαίμονες γιατί θα βρισκόμαστε σε φαύλο κύκλο και πάντα σε αδιέξοδο, υποταγμένοι, άμοιροι και άβουλοι περιμένοντας το μάνα εξ΄ουρανού.

Και ο πατριωτισμός των ελλήνων σιγά σιγά θα ατονήσει ωσότου σβήσει τελείως, γιατί καθένας μας θα αισθάνεται ότι υπερισχύει η λωποδυσία και η απάτη. Τότε ο πατριωτισμός αχρηστεύεται ή εξελίσσεται σε επανάσταση. Εδώ ακριβώς αναδύεται ο ηγέτης που δεν θα έχει κομματική ταυτότητα παρά μόνο πατριωτισμό. Ο ηγέτης που θα έχει την καθαρότητα της δικαιοσύνης αποκτώντας το ηθικό έρεισμα και την έγκριση του λαού. Τότε τον περιμένει η ιστορία. Τον περιμένει ο ιστορικός να τον κατατάξει στους τιμημένους του έθνους. Τότε δικαιούται έναν ανδριάντα που θα τον στεφανώνουν αυτοί που δικαίωσε. Εκείνοι που τους είπε ότι έχουν κι αυτοί δικαίωμα στη ζωή και θα τον βρίζουνε οι λωποδύτες και κάθε παράσιτο της κοινωνίας, κάθε κοιλιόδουλος, κάθε σκουλήκι.

Θέλω να αναφέρω κάτι που γνώρισα όταν υπηρετούσα τη θητεία μου στο στρατό ως κληρωτός. Το 1950, δύσκολα χρόνια, και πολύ περισσότερο για όποιον είχε προσφορά στην εθνική αντίσταση. Είναι γνωστό το κάψω του στρατοπέδου που προμήθευε ότι είχες ανάγκη. Εκεί σε κάποιο σημείο του τοίχου ήταν αναρτημένη μια πινακίδα που αναφερόταν στην προσφορά. Μια ανακοίνωση που με εύρισκε σύμφωνο και έλεγε επί λέξη

«ο άνθρωπος δεν επλάστη μόνο για την ηδονή, επλάστη για τον ηρωισμό και τη δημιουργία»

Τη διαπίστωση αυτή την αξιοποιούσα και πολλαπλασίαζα τις υποχρεώσεις και τη σωστή της χρήση επειδή δεν είχα απομακρυνθεί από τα γνωστά γεγονότα του εμφυλίου και όσοι είχαμε υποστεί τους “λανθασμένους ηρωισμούς” χρειαζόμασταν πολύ κουράγιο για να δεχτούμε τις καθαρές έννοιες του ηρωισμού και της δημιουργίας. Το αναφέρω αυτό γιατί έχει ομοιότητες με τον πατριωτισμό των ελλήνων στην τρέχουσα κατάσταση που έχει επικρατήσει στη χώρα μας.

Η αβεβαιότητα του αύριο επιβαρύνεται από ασύστολα ψεύδη τουλάχιστον για εμάς που έχουμε ελλιπή μόρφωση. Είναι γνωστό ότι ο ψεύτης και ο κλέφτης το πρώτο χρόνο χαίρονται και αυτό θεό φοβίζει που θα έλεγε και η γιαγιά μου. Κάνατε ιδανικό τη ψευτιά και τη κλεψιά και τη χαιρόσαστε. Μια συμβουλή από τη πείρα που αποκτάς όταν διανύεις τα ογδόντα σου χρόνια . Εντοπίζω τα σφάλματα που διέπραξαν οι πολιτικές ηγεσίες και από αυτά το σοβαρότερο και ασυγχώρητο είναι ότι δεν υπολόγισαν τις συνέπειες που θα εμφανιζόντουσαν όταν δεν καλύπτονταν τα πράγματα πλέον από το μπαμπούλα του κομουνισμού. Πολύ περισσότερο στον οικονομικό τομέα. Αυτό που βιώνουμε εάν δεν είχε γίνει η ανατροπή αυτή ερωτώ θα είχαμε την ίδια μεταχείριση και απαξίωση από τους συμμάχους?

Ασφαλώς όχι. Αυτό έπρεπε να έχει προβλεφθεί και να έχουν ληφθεί ανάλογα μέτρα που να ισορροπούν προπαντός στον οικονομικό τομέα. Η συσσώρευση χρέους στα υψηλά μεγέθη είναι το σύνδρομο ότι θα μας βοηθήσουν γιατί μας έχουν ανάγκη. Αυτή τη φορά ατυχήσαμε. Τουλάχιστον εάν είχαμε αντιληφθεί σωστά τι θα γινόταν θα είχαμε αποφύγει τον εξευτελισμό.

Προσέξτε τώρα μην επιχειρήσετε να εξασφαλίσετε μια ευνοούμενη τάξη αδικώντας τη πλειοψηφία του λαού και δημιουργήσετε μεγάλες αποστάσεις και διαφορές με μια χτυπητή πλουτοκρατία. Με τόσο μεγάλες ταξικές διαφορές θα οδηγηθούμε σε τραγωδία και είναι γνωστό που τερματίζονται οι τραγωδίες. Εάν δεν τις προλάβεις τερματίζονται στο Γουδί. Προσέξτε γιατί οι νέοι δεν είναι αδιάφοροι. Παρακολουθούν τα τεκταινόμενα και αμφισβητούν τους πάντες και είναι πεισμωμένοι και όλο πιο πολύ απομακρύνονται από τον θεό γιατί γνωρίζουν ότι συν Αθηνά και χείρα κίνει. Μη βρεθούμε προ εκπλήξεων. Η πείρα μου με οδηγεί σε σκέψεις που εύχομαι να μην συμβούν γιατί όλα κάπως έτι ξεκίνησαν κάθε μια φορά...

Ο ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ ΚΑΙ Η ΙΘΑΚΗ ΤΟΥ.

Παρακολουθώντας τις οικονομικές και πολιτικές εξελίξεις στην Ελλάδα που συνδέονται με κέντρα αποφάσεων στον παγκόσμιο ιστό και τον Πρωθυπουργό να ακολουθεί το δρομολόγιο του ομηρικού Οδυσσέα, προσπαθώ να εντοπίσω σε ποιο σημείο βρίσκεται με το κανό του. Εάν έχει ξεπεράσει τις συμπληγάδες πέτρες, εάν έχει τυφλώσει τον Κύκλωπα, εάν είναι παγιδευμένος στο νησί της Κίρκης και έχει μείνει υποχείριο του ραβδιού της.

Εχουν περάσει 65 χρόνια που έληξε ο δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος, που με τη λήξη του ακολούθησε ο εμφύλιος. Το βασικο στοιχείο του εμφυλίου ήταν η αντιμετώπισης της απειλής του κομουνισμού από τον οποίον απειλούταν η χώρα. Η πολιτική ωριμότητα όμως του παππού του που εντοπίζει τον κίνδυνο στο διαβρωμένο λαό και χωρίς ενδοιασμούς και υπεκφυγές θα το φωνάξει δυνατά "δεν επιλέγουμε τύραννο, τη τυρανία χτυπάμε". Κύριε πρωθυπουργέ μήπως πρέπει τώρα κι εσείς να φωνάξετε δεν επιλέγουμε τοκογλύφους τη τοκογλυφία χτυπάμε?

Πρωτεύον βέβαια είναι να ελευθερωθείτε από την Κίρκη, κομμάτι δύσκολο, αλλά όχι αδύνατον. Αρκεί να συνειδητοποιήσετε ότι είστε απόγονος του Οδυσσέα. Εκείνο που διαπιστώνω είναι ότι ο λαός περιβάλλεται από ποικιλλία τυράννων που χωρίς δισταγμούς γίνονται διαχειριστές της ζωής μας. Ακολουθώντας τακτικές προστατών σε γυναίκες ελευθέρων ηθών στη λαϊκή έκφραση τακτικές μπουρδέλου.

Παραμένει αδιευκρίνιστος ο ρόλος του Πρωθυπουργού και επειδή κάθε κρίση είναι σταυροδρόμι με την ιστορία και όση καλή πρόθεση και να έχετε εκείνο που μετράει είναι η σωστή έκβαση στη λύση των προβλημάτων, σε αυτό το σημείο που βρισκόμαστε, λάθη δεν επιτρέπονται και αν συμβούν δεν θα λησμονηθούν. Στιγματίζονται από την ιστορία.

Τελειώνοντας θέλω να υπενθυμίσω στο Πρωθυπουργό, ότι εμείς οι διαβρωμένοι από το μίασμα του κομουνισμού κατά τον παππού σου και όπως μας είχε κατατάξει σε τυράννους, η γενιά της αντίστασης, της ΕΠΟΝ και του ΕΛΑΣ στα γνωστά Δεκεμβριανά, όταν είχαμε εμπλακεί σε άνισο πόλεμο με τους εγγλέζους υπερασπιζόμενοι την ανεξαρτησία της χώρας, τραγουδούσαμε ένα τραγούδι που αυτή τη στιγμή είναι επίκαιρο. Με απλά λόγια δείχνει την ορθότητα του αγώνα μας, την ιδέα μας για την πατρίδα, την αξιοπρέπεια του λαού που αξίζει να ακουστεί και τώρα.

"Δεν μας λιγουριάζουν των εγγλέζων οι κονσέρβες, οι σοκολάτες και το άσπρο ψωμί, θα συνεχίσουμε ακόμα στη μπομπότα, χυλοτριφτάδες και όχι κατοχή"

Το τελευταίο στιχάκι θα το παραλείψω αποφεύγοντας ακρότητες παρόλο που ήταν αλήθειες.

ΔΕΝ ΠΕΡΙΣΣΕΥΕΙ ΔΟΞΑ ΓΙΑ ΕΣΑΣ ΚΥΡΙΕ ΑΝΘΙΜΕ.

Κυρήγματα με νόημα από το σεβαστό Μητροπολίτη Ανθιμο. 28.3.10 από τον άμβωνα της εκκλησίας, προβάλλοντας τη ρητορική του ικανότητα, συμπληρώνοντας με τις ιστορικές του γνώσεις, προκαλώντας το θαυμασμό του χριστιανικού ακροατηρίου του που παρακολουθούσε με σεβασμό.

Εγώ στο άκουσμα του λόγου του, ότι η Ελλάδα έμεινε 400 χρόνια χωρίς κράτος αλλά ούτε μια μέρα χωρίς θρησκεία σας διαβεβαιώ συγκλονίστηκα. Και ήταν για μένα φοβερή αποκάλυψη και δικαίωνε όλους αυτούς που ισχρυρίζονται ότι το κρυφό σχολειό ήταν μυθοπλασία και το λάβαρο της Αγίας Λαύρας ήταν ένα παραμύθι επίσης.

Σεβαστέ μου δέσποτα, 400 χρόνια σκλαβιάς από την οθωμανική αυτοκρατορία όπους στην Ελλάδα αφαιρέθηκε η έννοια κράτος και εξουσία και άφησε άθικτο το θρήσκευμα? Τότε σεβαστέ μου δεσπότη, κάτι άλλο θα συνέβη και προβληματίζομαι και θα ανατρέξω σε αυτούς που κατά καιρούς σας αμφισβητούν για την προσφορά σας και σας κατηγορούν ότι είστε σφετεριστές του ξεσηκωμού του έθνους και όχι αγωνιστές.

Δηλαδή κινείστε ανάμεσα στους κοτσαμπάσηδες, τους προύχοντες και στους συμβιβασμένους. Για μένα είναι εύκολο να το εξηγήσω, γιατί όπως είναι γνωστό η ιστορία επαναλαμβάνεται και φαντάζομαι κάτι ανάλογο που συνέβη με την γερμανική κατοχή εάν αφαιρέσουμε ορισμένες εξαιρέσεις από τον κλήρο όπως π.χ. ο Ηλείας Αντώνιος και μερικούς άλλους.

Σας υπενθυμίζω το κράτος ήταν παρόν και αντιπροσωπεύετο από αρματωλούς και κλέφτες, από ασυμβίβαστους επαναστάτες που ελευθέρωσαν την Ελλάδα. Την Ελλάδα των σοφών, εκείνη που δημιούργησε τον ανεπανάληπτο πολιτισμό. Την πατρίδα που υπερασπίστηκε ο Λεωνίδας στις Θερμοπύλες και υπερασπιζόμαστε κι εμείς μέχρι σήμερα.

Σεβαστέ μου δεσπότη, τιμώ τον λόγο σου και δεν μου επιτρέπει η αγωγή μου να ολισθήσω στην ασέβεια όμως σε αυτό το συλογισμό σας ότι 400 χρόνια σκλαβιάς επί τουρκοκρατίας έλειπε το κράτος σε αντίθεση με τη θρησκεία που ήταν παρούσα, γνωρίζω ότι έχετε πανεπιστημιακή μόρφωση και δεν μπορώ να το εξηγήσω σε τι αποσκοπεί αυτός ο ισχυρισμός. Ενα ολισθηρό σκεπτικό ότι όλοι οι άλλοι ήταν απόντες και μόνο η θρησκεία ήταν παρούσα. Δεν ταιριάζει η πονηριά χωρικού σε πνευματικό άνθρωπο, δείχνοντας πονηριά, γιατί αναφέρεστε αόριστα στη θρησκεία και κρύβετε την αλήθεια ότι πήγαινε δηλαδή το φαγοπότι καπνός γι΄αυτό κράτησε η σκλαβιά στους έλληνες 400 χρόνια.

Σας συνέφερε ότι θα ξεχαστεί η Ελλάδα, δυστυχώς οι όχι γρεκοί έλληνες σήκωσαν κεφάλι. Αγνοώντας ή παραποιόντας την ιστορία θέλετε να είστε πρώτοι και δεν έχετε συνειδητοποιήσει ότι η αγραμματοσύνη στο λαό μας έχει σχεδόν εκμηδενιστεί από ζήτημα γραφής και ανάγνωσης. Οι έλληνες ξεφυλίζοντας βιβλία αναζητούν αλήθειες και ψάχνοντας θα συγκρουστούν με το ψέμα. Τότε θα υποχρεωθείτε να τους εξηγήσετε τι παπάδες είναι αυτοί που δείχνει το φιλμάκι του Γαβρά στο μουσείο της Ακρόπολης.

Εάν δεν το έχετε δει σας ενημερώνω όοτι δείχνει παπάδες να προσπαθούν να γκρεμίσουν την Ακρόπολη. Εκεί θα πρέπει να απολογηθείτε για ότι καταστρέψατε, ότι είχε δημιουργήσει η σμίλη του Ικτίνου και του Καλλικράτη. Εκείνο που δεν καταφέρατε και ούτε πρόκειται να καταφέρετε ποτέ, είναι να αφανήσετε την πνευματική Ελλάδα. Ετσι ελπίζατε και επί τουρκοκρατίας θρέφατε ευσεβείς πόθους με περίσσια ασέβεια στον ξεσηκωμό των ελλήνων και έρχεστε σεβαστέ μου δεσπότη Ανθιμε να μας υπενθημίστε ότι κράτος δεν υπήρχε ενώ το θρήσκευμα θριάμβευε.

400 ολόκληρα χρόνια τη λεφτεριά την έφερε ο Κολοκοτρώνης φορώντας στο κεφάλι του τη περικεφαλαία του Περικλή που συμβόλιζε τη συνέχεια της Ελλάδας. Η Ελλάδα θα συνεχίσει να διδάσκει πολιτισμό αυτόν τον πολιτισμό που είναι κατανοητός και τον αφομοιώνει το ανθρώπινο μυαλό. Τη δημοκρατία που διδάσκει την ελευθερία του πνεύματος. Τη δημοκρατία που δεν ταιριάζει με αυτούς που επεβαλλαν τις τυρανικές τους αντιλήψεις και απαίτησαν ότι είναι υποχρέωσή μας να τους προσκυνήσουμε.

Προσπαθείτε με διάφορα τεχνάσματα να συνδεθείτε με τη δόξα, ότι είστε οι συνεχιστές της πνευματικής Ελλάδας και αφού την διαχωρήσατε σε αρχαία ειδωλολατρική , κρατήσατε τη σύγχρονη, και βάζοντας στη Πνίκα τη ταμπέλα με το όνομα του διώκτη των χριστιανών και αργότερα του διώκτη κάθε λογικής, Παύλου, εκεί που εκφραζόντουσαν οι σοφοί έλληνες και βάλατε το όνομα του δούλου του θεού και φαίνεται σαν τη μύγα μέσα στο γάλα και σβήνει μπροστά στη θέα της πνευματικής Ελλάδας.

Και δεν υπάρχει κανένα περίσσευμα θαυμασμού γι΄αυτόν, από τα εκατομύρια επισκέπτες που θα παρελάσουν για να προσκυνήσουν το αθάνατο δημιούργημα των ελλήνων.