Παρασκευή 23 Απριλίου 2010

Ο ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ ΚΑΙ Η ΙΘΑΚΗ ΤΟΥ.

Παρακολουθώντας τις οικονομικές και πολιτικές εξελίξεις στην Ελλάδα που συνδέονται με κέντρα αποφάσεων στον παγκόσμιο ιστό και τον Πρωθυπουργό να ακολουθεί το δρομολόγιο του ομηρικού Οδυσσέα, προσπαθώ να εντοπίσω σε ποιο σημείο βρίσκεται με το κανό του. Εάν έχει ξεπεράσει τις συμπληγάδες πέτρες, εάν έχει τυφλώσει τον Κύκλωπα, εάν είναι παγιδευμένος στο νησί της Κίρκης και έχει μείνει υποχείριο του ραβδιού της.

Εχουν περάσει 65 χρόνια που έληξε ο δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος, που με τη λήξη του ακολούθησε ο εμφύλιος. Το βασικο στοιχείο του εμφυλίου ήταν η αντιμετώπισης της απειλής του κομουνισμού από τον οποίον απειλούταν η χώρα. Η πολιτική ωριμότητα όμως του παππού του που εντοπίζει τον κίνδυνο στο διαβρωμένο λαό και χωρίς ενδοιασμούς και υπεκφυγές θα το φωνάξει δυνατά "δεν επιλέγουμε τύραννο, τη τυρανία χτυπάμε". Κύριε πρωθυπουργέ μήπως πρέπει τώρα κι εσείς να φωνάξετε δεν επιλέγουμε τοκογλύφους τη τοκογλυφία χτυπάμε?

Πρωτεύον βέβαια είναι να ελευθερωθείτε από την Κίρκη, κομμάτι δύσκολο, αλλά όχι αδύνατον. Αρκεί να συνειδητοποιήσετε ότι είστε απόγονος του Οδυσσέα. Εκείνο που διαπιστώνω είναι ότι ο λαός περιβάλλεται από ποικιλλία τυράννων που χωρίς δισταγμούς γίνονται διαχειριστές της ζωής μας. Ακολουθώντας τακτικές προστατών σε γυναίκες ελευθέρων ηθών στη λαϊκή έκφραση τακτικές μπουρδέλου.

Παραμένει αδιευκρίνιστος ο ρόλος του Πρωθυπουργού και επειδή κάθε κρίση είναι σταυροδρόμι με την ιστορία και όση καλή πρόθεση και να έχετε εκείνο που μετράει είναι η σωστή έκβαση στη λύση των προβλημάτων, σε αυτό το σημείο που βρισκόμαστε, λάθη δεν επιτρέπονται και αν συμβούν δεν θα λησμονηθούν. Στιγματίζονται από την ιστορία.

Τελειώνοντας θέλω να υπενθυμίσω στο Πρωθυπουργό, ότι εμείς οι διαβρωμένοι από το μίασμα του κομουνισμού κατά τον παππού σου και όπως μας είχε κατατάξει σε τυράννους, η γενιά της αντίστασης, της ΕΠΟΝ και του ΕΛΑΣ στα γνωστά Δεκεμβριανά, όταν είχαμε εμπλακεί σε άνισο πόλεμο με τους εγγλέζους υπερασπιζόμενοι την ανεξαρτησία της χώρας, τραγουδούσαμε ένα τραγούδι που αυτή τη στιγμή είναι επίκαιρο. Με απλά λόγια δείχνει την ορθότητα του αγώνα μας, την ιδέα μας για την πατρίδα, την αξιοπρέπεια του λαού που αξίζει να ακουστεί και τώρα.

"Δεν μας λιγουριάζουν των εγγλέζων οι κονσέρβες, οι σοκολάτες και το άσπρο ψωμί, θα συνεχίσουμε ακόμα στη μπομπότα, χυλοτριφτάδες και όχι κατοχή"

Το τελευταίο στιχάκι θα το παραλείψω αποφεύγοντας ακρότητες παρόλο που ήταν αλήθειες.