Πέμπτη 29 Απριλίου 2010

ΡΕ ΠΟΥ ΤΑ ΒΡΗΚΕ

Το τίτλο του κειμένου τον παίρνω από ένα χρονογράφημα του αείμνηστου Ψαθά που έγραφε τότε στην εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ. Ρε που τα βρήκε που τα βρήκε και απάντηση δεν έπαιρνε στο ερώτημά του.


Βρισκόμαστε στην πρώτη δεκαετία του 21ου αιώνα και όλα γύρω μας φαίνονται ξεθωριασμένα. Ότι κληρονομήσαμε από τον περασμένο αιώνα ζητά λύσεις και έχει το στίγμα του επείγον. Δεν είναι ώρα να γίνουν συγκρίσεις, εάν όμως δεχτούμε ότι η καλή μέρα από το πρωί φαίνεται, θα καταβληθούμε από μελαγχολία για το τι μέλει γενέσθαι.


Αυτό που τρομάζει τον καθένα μας είναι η ανεργία και θέλουν να την τοποθετήσουν ότι έχει διακυμάνσεις. Έτσι αποφεύγουν το σωστό μέγεθος σε ανέργους. Οι άνεργοι είναι συνυφασμένοι με την ελεύθερη αγορά που είναι επιφορτισμένη με ανεξέλεγκτες κλοπές και καταχρήσεις. Κάτι που δεν μπορούσε να το προβλέψει ούτε ο Μαρξ που εντοπίζει την υπεραξία και συμπληρώνει το κεφάλαιο.


Εδώ η ελεύθερη αγορά έχει ξεπεράσει κάθε όριο λογικής. Γίνεται λαβύρινθος και αναζητούμε το νήμα της Αριάδνης για να βρεθούμε στην έξοδο. Ένα που πρέπει να αναζητήσουμε είναι ο ηγέτης. Ο περασμένος αιώνας δεν μας άφησε κληρονόμο σε κανέναν τομέα, ούτε ιδεολογικό ούτε πολιτικό, ούτε οικονομικό. Εγώ δεν μπορώ να απαντήσω με σαφήνεια εάν ο ηγέτης γεννιέται ή φτιάχνεται στο διάβα της ζωής.


Αυτό που πιστεύω είναι ότι πρέπει να υπάρχουν πολύ σοβαρά προβλήματα και να δημιουργούνται συνθήκες για ακραίες λύσεις ακόμα και επαναστάσεις κι εκεί αναδεικνύεται ο ηγέτης. Πλαισιωμένος με συνθήματα που δίνονται στο λαό και τα κάνει σημαία.


Είναι γνωστό το σύνθημα που προβλήθηκε από τον Μαρξ και το έκανε επανάσταση ο Λένιν. Προλετάριοι όλου του κόσμου ενωθείτε. Χωρίς να παραλείπουμε τον Χίτλερ με την άρια φυλή.


Πολλά συνθήματα ακούστηκαν σε μεγάλη ένταση και επέφεραν λύσεις σε μεγάλα προβλήματα. Εμείς δεν αναζητούμε λοιπόν μόνο ηγέτη , αλλά θέλουμε να συνοδεύεται από συνθήματα και όπως όλα δείχνουν, έχουν στερέψει οι πηγές.


Αυτό που μας έχει μείνει είναι ο πατριωτισμός των ελλήνων και επειδή σε κάθε εποχή υπάρχουν συγκεκριμένα προβλήματα, θα πρέπει ο πατριωτισμός να προσαρμόζεται ανάλογα. Στη προκειμένη περίπτωση πρέπει να δοθούν ορισμένες εξηγήσεις για τη κατάντια που έχει η χώρα μας . Η φράση κατάντια τα συμπεριλαμβάνει όλα μέσα και πρέπει να καταγγείλουμε θεούς και δαίμονες γιατί θα βρισκόμαστε σε φαύλο κύκλο και πάντα σε αδιέξοδο, υποταγμένοι, άμοιροι και άβουλοι περιμένοντας το μάνα εξ΄ουρανού.


Και ο πατριωτισμός των ελλήνων σιγά σιγά θα ατονήσει ωσότου σβήσει τελείως, γιατί καθένας μας θα αισθάνεται ότι υπερισχύει η λωποδυσία και η απάτη. Τότε ο πατριωτισμός αχρηστεύεται ή εξελίσσεται σε επανάσταση. Εδώ ακριβώς αναδύεται ο ηγέτης που δεν θα έχει κομματική ταυτότητα παρά μόνο πατριωτισμό. Ο ηγέτης που θα έχει την καθαρότητα της δικαιοσύνης αποκτώντας το ηθικό έρεισμα και την έγκριση του λαού. Τότε τον περιμένει η ιστορία. Τον περιμένει ο ιστορικός να τον κατατάξει στους τιμημένους του έθνους. Τότε δικαιούται έναν ανδριάντα που θα τον στεφανώνουν αυτοί που δικαίωσε. Εκείνοι που τους είπε ότι έχουν κι αυτοί δικαίωμα στη ζωή και θα τον βρίζουνε οι λωποδύτες και κάθε παράσιτο της κοινωνίας, κάθε κοιλιόδουλος, κάθε σκουλήκι.


Θέλω να αναφέρω κάτι που γνώρισα όταν υπηρετούσα τη θητεία μου στο στρατό ως κληρωτός. Το 1950, δύσκολα χρόνια, και πολύ περισσότερο για όποιον είχε προσφορά στην εθνική αντίσταση. Είναι γνωστό το κάψω του στρατοπέδου που προμήθευε ότι είχες ανάγκη. Εκεί σε κάποιο σημείο του τοίχου ήταν αναρτημένη μια πινακίδα που αναφερόταν στην προσφορά. Μια ανακοίνωση που με εύρισκε σύμφωνο και έλεγε επί λέξη

«ο άνθρωπος δεν επλάστη μόνο για την ηδονή, επλάστη για τον ηρωισμό και τη δημιουργία»


Τη διαπίστωση αυτή την αξιοποιούσα και πολλαπλασίαζα τις υποχρεώσεις και τη σωστή της χρήση επειδή δεν είχα απομακρυνθεί από τα γνωστά γεγονότα του εμφυλίου και όσοι είχαμε υποστεί τους λανθασμένους ηρωισμούς χρειαζόμασταν πολύ κουράγιο για να δεχτούμε τις καθαρές έννοιες του ηρωισμού και της δημιουργίας. Το αναφέρω αυτό γιατί έχει ομοιότητες με τον πατριωτισμό των ελλήνων στην τρέχουσα κατάσταση που έχει επικρατήσει στη χώρα μας.


Η αβεβαιότητα του αύριο επιβαρύνεται από ασύστολα ψεύδη τουλάχιστον για εμάς που έχουμε ελλιπή μόρφωση. Είναι γνωστό ότι ο ψεύτης και ο κλέφτης το πρώτο χρόνο χαίρονται και αυτό θεό φοβίζει που θα έλεγε και η γιαγιά μου. Κάνατε ιδανικό τη ψευτιά και τη κλεψιά και τη χαιρόσαστε. Μια συμβουλή από τη πείρα που αποκτάς όταν διανύεις τα ογδόντα σου χρόνια . Εντοπίζω τα σφάλματα που διέπραξαν οι πολιτικές ηγεσίες και από αυτά το σοβαρότερο και ασυγχώρητο είναι ότι δεν υπολόγισαν τις συνέπειες που θα εμφανιζόντουσαν όταν δεν καλύπτονταν τα πράγματα πλέον από το μπαμπούλα του κομουνισμού. Πολύ περισσότερο στον οικονομικό τομέα. Αυτό που βιώνουμε εάν δεν είχε γίνει η ανατροπή αυτή ερωτώ θα είχαμε την ίδια μεταχείριση και απαξίωση από τους συμμάχους?


Ασφαλώς όχι. Αυτό έπρεπε να έχει προβλεφθεί και να έχουν ληφθεί ανάλογα μέτρα που να ισορροπούν προπαντός στον οικονομικό τομέα. Η συσσώρευση χρέους στα υψηλά μεγέθη είναι το σύνδρομο ότι θα μας βοηθήσουν γιατί μας έχουν ανάγκη. Αυτή τη φορά ατυχήσαμε. Τουλάχιστον εάν είχαμε αντιληφθεί σωστά τι θα γινόταν θα είχαμε αποφύγει τον εξευτελισμό.


Προσέξτε τώρα μην επιχειρήσετε να εξασφαλίσετε μια ευνοούμενη τάξη αδικώντας τη πλειοψηφία του λαού και δημιουργήσετε μεγάλες αποστάσεις και διαφορές με μια χτυπητή πλουτοκρατία. Με τόσο μεγάλες ταξικές διαφορές θα οδηγηθούμε σε τραγωδία και είναι γνωστό που τερματίζονται οι τραγωδίες. Εάν δεν τις προλάβεις τερματίζονται στο Γουδί. Προσέξτε γιατί οι νέοι δεν είναι αδιάφοροι. Παρακολουθούν τα τεκταινόμενα και αμφισβητούν τους πάντες και είναι πεισμωμένοι και όλο πιο πολύ απομακρύνονται από τον θεό γιατί γνωρίζουν ότι συν Αθηνά και χείρα κίνει. Μη βρεθούμε προ εκπλήξεων. Η πείρα μου με οδηγεί σε σκέψεις που εύχομαι να μην συμβούν γιατί όλα κάπως έτι ξεκίνησαν κάθε μια φορά...