Προς τιμή της γιορτής της 25του Μάρτη, όπως το συνηθίζουμε να το εκφράζουμε, της παληγεννεσίας του έθνους, τον ξεσηκωμό των Ελλήνων να αγωνιστούν για τη λευτεριά τους, ο σύλλογος των υπαλλήλων της Βουλής οργάνωσε και παρουσίασε μια εκδήλωση στην αίθουσα συνεδριάσεων της Βουλής, για να τιμήσει όλους αυτούς που αγωνιστήκαν και έφεραν αίσιο τέλος για τη λευτεριά της πατρίδας μας.

Κύριος ομιλητής η κυρία Μ.Φλούδα εάν σωστά έχω συγκρατήσει το όνομά της. Εκείνο που διαπίστωσα, και μιλάω μόνο για τον εαυτό μου, χωρίς να ανήκω στον ΣΥΡΙΖΑ ή σε κάποιο παρεμφερές κόμμα και το δηλώνω προς αποφυγή παρεξηγήσεως, αυτό που αποκόμισα από την εκδήλωση αυτή εκ πρώτης όψεως ήταν η ρητορική δεινότητα της κυρίας Φλούδας και η έλλειψη θάρρους ως προς την έκφραση της αλήθειας.

Κυρία Φλούδα σε αυτό το χώρο του Κοινοβουλίου πρέπει να λέγονται αλήθειες που τις παραλείψατε με τη ρητορική σας δεινότητα. Ίσως να το γνωρίζετε ή να το διαισθάνεστε ότι ο ξεσηκωμός του 21 δεν έχει τελειώσει, συνεχίζεται, γι αυτό σας υπενθυμίζω κάτι από τον ποιητή Ν.Βρεττάκο "ακόμα τούτη η άνοιξη" που συμπεριλαμβάνει και εσάς και όλους αυτούς που σας χειροκροτούσαν. Ακούστε το και να το θυμάστε, ισχύει και για εσάς όλους.

Δεν χαμηλώνει ο Όλυμπος, να τους το πούμε να το καταλάβουν δεν αλλάζει ο ήλιος, όπως δεν αλλάζουνε τα χρώματα ποτέ σ΄αυτή τη χώρα και ποτέ δεν κόπηκε στη μέση το τραγούδι, το αφήνει ο γέρος του Μωριά, το ξαναπιάνει ο Άρης. το αφήνουν τα κλεφτόπουλα το παίρνουν οι ελασίτες, το παίρνουν τα ψηλά βουνά το σέρνουν τα ποτάμια....

Οι νεκροί του εικοσιένα και της εθνικής αντίστασης μας αγναντεύουν από τους τάφους τους και θα είναι πάντοτε πρώτο πανηγυριώτες . Και σας το λέμε να το καταλάβετε μπορεί να φυλάκισαν τον Κολοκοτρώνη, μπορεί να κόψανε το κεφάλι του Άρη, μπορεί να κόψανε το κεφάλι του Πρεκεζέ βάζοντάς το μέσα σε ένα ταγάρι, το δώσανε στο πατέρα του να το μεταφέρει στο χωριό του στην ανταρτομάνα Αράχοβα, μπορεί να κάνανε τα αίσχη στο λαό, αυτό που δεν μπορέσανε να πετύχουνε ήταν να τον υποχρεώσουν να μην αγωνίζεται
ο λαός, περιμένει ανάξιος όποιος ακούει το προσκλητήρι των καιρών να το φυσάει η σάλπιγγα, το τύμπανο να το κρούει και δεν λέει παρόν ( Παλαμάς )

Σε αυτό το σημείο διαμορφώνεται το βιογραφικό κάθε Έλληνα. Στίχοι απαραίτητοι για την παραπέρα πορεία της ζωής μας. Δεν επιτρέπεται να είσαι απών από τους υπαρξιακούς αγώνες. Εάν χρειαστεί να δώσεις και τη ζωή σου.