ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΡΟΕΔΡΟ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ

Στις δημοκρατικές χώρες η Βουλή εκλέγεται από το λαό και η Βουλή εκλέγει τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Και πρέπει να αισθάνεται περήφανος ο πολίτης κάθε χώρας για αυτό το θεσμό. Πολύ περισσότερο εμείς σαν έλληνες που βρισκόμαστε στη χώρα όπου άνθισε ο χρυσούς αιώνας του Περικλέως.

Σεβαστέ μου Πρόεδρε έχεις συναντηθεί πολλές φορές με την ιστορία σε πολύ κρίσιμες στιγμές και έδωσες δείγματα αρετής και τόλμης για την Ελλάδα. Γι΄αυτό η Βουλή σε τιμά με ψήφο εμπιστοσύνης στην πλειοψηφία της. Δέξου από ένα ταπεινό αητόπουλο 80 χρονών τις πιο θερμές και ειλικρινείς μου ευχές να φέρεις εις πέρας το δύσκολο έργο που επωμίζεσαι. Εγώ είμαι βέβαιος για αυτό.

Είναι η στιγμή να ξεδιπλωθεί η αφοβία, όπως ακριβώς μας την προβάλει στο άξιον εστί ο μεγάλος μας ποιητής. Τα συσσωρευμένα προβλήματα στην ανθρωπότητα που μας επηρεάζουν και αυξάνουν τις ανησυχίες μας απαιτούν ειλικρινή ενημέρωση.
Ο έλληνας σφυρηλατημένος με αγώνες και θυσίες που του επιβάλλει η ιστορία του, αξίζει μια ειλικρινή ενημέρωση με σοβαρότητα που απαιτεί η στιγμή. Και είμαι βέβαιος ότι θα δώσει το παρόν στο κάλεσμα.

Εμείς που βρισκόμαστε στο τέλος της ζωής μας, είμαστε γνώστες των μεγάλων συμφορών που γνωρίσαμε και θυμόμαστε, και είμαστε βέβαιοι ότι είναι πάντα ίδιος ο λαός. Είναι ο ίδιος λαός που προέρχεται από τα βάθη των αιώνων και έδωσε πολλά χρήσιμα διδάγματα και διορθώνοντας τις αδεξιότητες στο διάβα του θα προχωρά στη προκαθορισμένη πορεία του.

Σεβαστέ μου Πρόεδρε, είσαι Πρόεδρος όλων των προέδρων του κόσμου, ασφαλώς εκείνων που εκλέγονται από τον λαό, και πρέπει να υπενθυμίσουμε όχι μόνο στο λαό μας αλλά πολύ περισσότερο στους Προέδρους της ανθρωπότητας τα διδάγματα για τη καλύτερη εφαρμογή της δημοκρατίας, αρχίζοντας από μια ελάχιστη μνεία του Αριστοτέλη που συμπεριλαμβάνει την εποχή μας, «άριστο πολίτευμα είναι εκείνο όπου ο κάθε πολίτης μπορεί να ζει άνετα, εξασφαλισμένος ο ίδιος και η οικογένειά του», να συνεχίσουμε με το Περικλή «να μην υποφέρει κάποιος τη φτώχεια είναι κακό αλλά να μην μπορεί να την αποτινάξει με την εργασία του είναι κάτι χειρότερο», ακόμα κάτι από Αριστοτέλη «οι σωστοί νόμοι πρέπει να προβλέπουν όλες σχεδόν τις δυνατές περιπτώσεις αφήνοντας όσο το δυνατόν μικρότερη ευχέρεια στην κρίση των εφαρμοστών τους», αξίζει να θυμηθούμε τον Θουκυδίδη που λέει «το να έχεις τους χειρότερους νόμους αλλά να τους εφαρμόζεις σταθερά είναι πολύ ανώτερο από εκείνους που διαθέτουν καλύτερους μεν αλλά δεν εφαρμόζονται». Και τελειώνω με τον Πολύβιο , στη φράση του που πρέπει να σταθούμε με τη δέουσα προσοχή , μας διδάσκει και μας υπενθυμίζει ότι, «από την ιστορία μαθαίνουμε πως τίποτα δεν γίνεται τυχαία αλλά όλα έχουν τις αιτίες τους».

Εξετάζοντας την ιστορία , κατά το δυνατό, διαπιστώνουμε ότι η ανθρωπότητα δεν μπόρεσε ποτέ να εφαρμόσει σωστά τους νόμους που με καλή πρόθεση δημιούργησε, εξ΄ου και το ρητό –δάσκαλε που δίδασκες και νόμους δεν εκράτεις-. Από την Κοινωνία των Εθνών περάσαμε στον Οργανισμό των Ηνωμένων Εθνών, φορτωμένοι με ατέλειωτους πολέμους και φτάνοντας στην οικονομική κρίση.

Κύριε Πρόεδρε, ας τα βάλουμε όλα σε αναμονή ακόμα και τον πόλεμο και ας μην έρθει ποτέ, εμείς όμως ας είμαστε έτοιμοι για παν ενδεχόμενο. Ο καπιταλισμός χωρίς πόλεμο δυσκολεύεται να επιζήσει και κατά τη κρίση μου αυτή τη διέξοδο έχει. Τον πόλεμο που προκαλεί με διάφορες δικαιολογίες και προσχήματα. Πότε Κορέα, πότε Βιετνάμ, πότε Κούβα, πότε Αίγυπτος, πότε Γιουγκοσλαβία, πότε Ιράκ, πότε Παλαιστίνη. Και τώρα η δόξα τους έφτασε στη Ταϊβάν. Το θράσος τους ξεπέρασε κάθε όριο.

Τώρα όσο ποτέ άλλοτε επιβάλλονται οι σωστές επιλογές μας. Ο ισχυρός δεν έχει πάντα δίκιο . Να πάρουμε θέση ξεκάθαρη, να υπερασπιστούμε και να συμπλεύσουμε με το δίκιο. Το σήμα της ειρήνης που κρατά ο Λαμπράκης και το προβάλλει στα στιβαρά του χέρια, ξεκινώντας από την τύμβο του Μαραθώνα και ακολουθώντας τη μαραθώνια πορεία του, το «ευ αγωνίζεστε» σ’αυτά τα χαλεπά χρόνια υπάρχει ανάγκη να τον μιμηθούμε και παραγκωνίζοντας οτιδήποτε άλλο, πρέπει να αγωνιστούμε για την ειρήνη. Αξίζει να την έχουμε. Όλοι οι λαοί του κόσμου τη θέλουν, την αναζητούν και είναι έτοιμοι να αγωνιστούν για το πολύτιμο αγαθό, για την ειρήνη. Είναι γνωστό ποιος δημιουργεί και έχει συμφέρον να χρησιμοποιήσει τον πόλεμο σαν μέσο. Είναι οι σκοταδιστές που αναφέρονται και εντοπίζονται με ευτελείς θεωρίες, που επιμένουν και απαιτούν να τις εφαρμόσουν στις σύγχρονες κοινωνίες.

Το μουσείο της Ακρόπολης ενοχλεί αυτούς που θέλουν το σκοτάδι. Τους θαμπώνει το φως. Η λάμψη που εκπέμπει και φωτίζει την ανθρωπότητα. Τους υπενθυμίζω μια λαϊκή παροιμία και να τη λάβουν πολύ σοβαρά υπόψη τους. Πολλές φορές πάει η κολοκύθα στη βρύση και μια δεν γυρίζει. Να αποφύγουν πάση θυσία να δικαιώσουν τον Χίτλερ. Σ’αυτές τις κοινωνίες έχουν θέση όλοι ακόμα.

Αυτό που ζητούν οι σκοταδιστές δεν έχει θέση στην κοιτίδα του πολιτισμού, στην κοιτίδα της δημοκρατίας. Αυτό πρέπει να διδάξουμε στις επερχόμενες γενιές και επαναλαμβάνω και εκλιπαρώ το σεβαστό Πρόεδρο, να συναντηθεί άλλη μια φορά με την ιστορία, να ξεδιπλώσει την αφοβία σαν σημαία και να την αναρτήσει στα ιερά βράχια της Ακρόπολης και να επιβληθεί να ειπωθούν αλήθειες λαξευμένες με τη σμίλη του Πραξιτέλη και αρμονικές σαν τον ήχο της φλογέρας του Πάνα. Πιστεύω στο πολιτισμόπου μπορεί να τον προσεγγίζει το ανθρώπινο μυαλό.

Και θυμουμενος τους στίχους ενός τραγουδιού, λέω κι εγώ, αχ Ελλάδα σ΄αγαπώ και μαζί σου υποφέρω.